Zgoda na pliki cookie

Nasza witryna wykorzystuje pliki cookie, aby zapewnić wygodę przeglądania i dostarczać informacje. Przed dalszym korzystaniem z naszej witryny zgadzasz się i akceptujesz naszą Politykę plików cookie i prywatność

STARTWydarzeniaAktualnościDodaj firmęKonkursy
Otwock


Zabytki Otwocka

  • Ratusz z XIX wieku, ul. Armii Krajowej 5
  • Dom Uzdrowiskowy z 1926 r., ul. Filipowicza
  • Kościół św. Wincentego a Paulo, ul. Kopernika 1
  • Obserwatorium magnetyzmu ziemskiego, ul. Brzozowa 2
  • Obraz Matki Boskiej Swojczowskiej
  • Willa "Albinów", ul. Lelewela 3
  • Willa "Kolonia Jadzin", ul. Kochanowskiego 6/7/8
  • Willa, ul. Bagatela 24
  • Willa "Julia", ul. Warszawska 23
  • Synagoga w Otwocku (ul. Górna 6)
  • Synagoga w Otwocku (ul. Wąska 30)
  • Synagoga Goldbergów w Otwocku
  • Dworzec Kolejki Wąskotorowej z lat 20. XX w., ul. Wawerska 9
  • Sąd (dawna Willa Racówka), ul. Czaplickiego 7
  • Dom ul. Zamenhofa 4
  • Dom, ul. Poniatowskiego 11
  • Kasyno z lat 30. XX w. (planowano wtedy uruchomienie tu kasyna gry, ale ostatecznie w Polsce 1918-1939 tego typu hazard nie został zalegalizowany; w tym budynku była restauracja, obecnie szkoła średnia).
  • Cmentarz żydowski
  • Bunkry niemieckie z 1943r.
  • Dworek z 1924, róg ul. Poselskiej i ul. Wyzwolenia
  • Dawny szpital przeciwgruźliczy
Budynek Ratusza

Budynek obecnego ratusza pierwotnie był wybudowaną w roku 1880 willą Stanisława Sierakowskiego, którą w roku 1920 władze miasta zakupiły z przeznaczeniem na swą siedzibę. W roku 1925 inżynier Adam Paprocki sporządził projekt przekształcenia willi na ratusz, zmodyfikowany przed 1928 przez architekta miejskiego Eugenię Jabłońską. Prawdopodobnie brak środków finansowych sprawił, że odstąpiono od proponowanej przez A. Paprockiego znacznej rozbudowy willi. Na pomieszczenie ratusza zaadaptowano tylko piętrowy trakt frontowy oraz fragment łącznika dawnej willi, zmieniając jej układ wewnętrzny oraz ozdabiając bogatą dekoracją sztukatorską salę posiedzeń rady miejskiej. Obiekt znajduje się w rejestrze zabytków pod nr. 936. Drugi budynek dla magistratu wybudowano w roku 1921 według projektu J. Mokrzyckiego z przeznaczeniem na mieszkania pracowników urzędu, po roku 1935 mieścił on Wydział Klimatyczny.

Obraz Matki Boskiej Swojczowskiej

Obraz znajdujący się w prawej bocznej kaplicy kościoła parafialnego pw. św. Wincentego, przedstawiający patronkę Otwocka, Matkę Boską Swojczowską, zwaną też Panią Wołynia.

Willa Julia

Wybudowana przed 1893 dla Maurycego Karstensa (1857-1938), właściciela dużej firmy budowlanej w Warszawie. Od momentu swego powstania była opisywana w przewodnikach jako jeden z najładniejszych i najciekawszych budynków Otwocka Stacyjnego. W 1893 roku na posiadłości Karstensa wznosiły się dwa domy do wynajęcia. Murowana willa Julija, wówczas znajdująca się na ulicy Warszawskiej 19 oraz niewielki drewniany budynek od ulicy Kościelnej (Kościelna 4). Na początku XX w. posesja przeszła w posiadanie A. Kowalskiego, który założył tu inhalatorium, zakład hydropatyczny i skład apteczny (przy Kościelnej 4). W ogrodzie założonym na terenie posesji wybudował kolejny drewniany budynek (przy ulicy Warszawskiej 23A) oraz pijalnię wody mineralnej "Motor". Na początku lat 20. willa należała do pediatry Gotlieba Kremera, zaś od 1925 r. mieścił się w niej urząd pocztowo-telegraficzny, po 1935-tylko tylko telegraf. Narożnik posesji zajmowały kioski i sklepy (w tym miejscu obecnie znajduje się Restauracja Stylowa). Mimo objęcia opieką konserwatorską, willa obecnie pozostaje w stanie ruiny.

Synagoga Reindorfa w Otwocku

Nieistniejąca synagoga znajdująca się w Otwocku przy ulicy Górnej 6.

Cmentarz żydowski

Cmentarz żydowski w Otwocku przy ul. Hrabiego został założony w XIX wieku. Podczas II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców, jednak na powierzchni 1,7 hektara zachowało się około 900 macew.

Żydzi mieszkający na stałe w Otwocku chowani byli zazwyczaj na kirkucie w Karczewie. Na cmentarzu w Otwocku miejsce ostatniego spoczynku znajdowali Żydzi, będący pacjentami otwockich szpitali i sanatoriów. W okresie PRL wiele nagrobków zostało zniszczonych, groby plądrowano, zaś przez teren cmentarza poprowadzono linię wysokiego napięcia. W ostatnich latach Społeczny Komitet Pamięci Żydów Otwockich i Karczewskich prowadzi na terenie kirkutu prace porządkowe. W sierpniu 2007 roku wzdłuż granic cmentarza rozpoczęto układać ciężkie głazy. Udało się w ten sposób ogrodzić połowę jego terenu.

Bunkry niemieckie w okolicach Otwocka

W latach 1940-41 wojska niemieckie przystąpiły do odbudowy umocnień Przedmościa Warszawskiego (Brückenkopf Warschau) pochodzących jeszcze z roku 1915. Nowa koncepcja wprowadzała wysunięcie prawego skrzydła obrony aż na Dąbrowiecką Górę koło Dąbrówki, która obecnie jest najlepiej zachowanym fragmentem umocnień. Na jej szczycie znajduje się ciężki schron obserwacyjny typu Regelbau 120a oraz schron bojowy typu Regelbau 514.

Regelbau 120a ma wymiary 14x11,5 metra i jest jednym z najcięższych elementów wybudowanych przez Niemców na Przedmościu Warszawskim - grubość jego żelbetowych ścian i stropu wynosi 2 metry.

Schron pierwotnie posiadał dwie strzelnice osłonięte pancernymi płytami ze stali: jedną w schodkowej kazamacie flankującej, i drugą w strzelnicy obrony wejścia. Na szycie znajduje się pancerna kopuła obserwacyjna średnicy 1,5 metra o grubości pancerza 250 mm, w której znajdują się cztery otwory na peryskopy boczne oraz górny otwór dla głównego obrotowego peryskopu.

Wyposażenie bunkra składało się z piecyka węglowego, filtru powietrza i dziewięciu prycz dla załogi. Pomiędzy pomieszczeniami znajdowały się stalowe, gazoszczelne drzwi, zaś główne wejście zabezpieczała przeciwszturmowa krata typu 491P1. Wszystkie zewnętrzne elementy schronu były pokryte kamuflażem i dodatkowo okryte siatką maskującą.

Regelbau 514 ma wymiary 9x10 metrów i ściany o grubości 2 m. Wewnątrz przewidziano prycze dla sześcioosobowej załogi, a wyposażenie składało się z filtru powietrza, peryskopu w stropie i piecyka węglowego.

Schron posiadał strzelnicę obrony wejścia osłoniętą pancerną płytą grubości 25mm, oraz drugą płytę typu 78P9 wmontowaną w ścianę kazamaty. Miała ona wymiary 3,8x3 metry, grubość 200 mm i masę 18 ton. Od wewnątrz było do niej dostawione jarzmo kuliste w którym znajdowała się lufa ognia środkowego-prawdopodobnie był to wielkokalibrowy karabin maszynowy.

Rezerwat przyrody Na Torfach

Faunistyczny rezerwat przyrody na wschód od Karczewa i ok. 5 km na południe od Otwocka, w granicach Mazowieckiego Parku Krajobrazowego.

Obejmuje jeziorko Torfy i podmokłe lasy. Obok znajduje się stara leśniczówka z ośrodkiem edukacji ekologicznej. Do leśniczówki można dotrzeć drogami gruntowymi z Otwocka i Karczewa lub szlakami turystycznymi (czarnym i niebieskim) ze stacji kolejowej w Otwocku.

Rezerwat powołany został Zarządzeniem MLiPD z dnia 4 kwietnia 1977r. (MP nr 10, poz.64 z 1977 r.) na powierzchni 20,97 ha.Celem ochrony jest jezioro zasilane wodami źródliskowymi z otaczającym je borem bagiennym i mieszanym.

Centralną część rezerwatu zajmuje płytkie zatorfione jezioro porośnięte roślinnością wodną. Na północnym brzegu występują bogate w wodę źródliska zasilające jezioro. Wokół jeziora występują zespoły leśne charakterystyczne dla terenów zatorfionych i podmokłych.

Jak wynika z prowadzonych dotychczas obserwacji w rezerwacie, jest on ostoją wielu gatunków gadów i płazów oraz miejscem gniazdowania ptactwa błotnego i przebywania wielu gatunków zwierząt takich jak łoś, sarna, kuna leśna czy borsuk.

Z płazów spotkać tu można m. in ropuchy, żaby, traszkę grzebieniastą i grzebiuszkę ziemną. Do gatunków rzadkich należą: muchołówka mała, dzięcioł czarny, gniewosz, zaskroniec, żmija.

Od kilku lat nie spotkano tu wcześniej występującego żółwia błotnego. W jeziorku spotyka się takie gatunki jak szczupak, płoć, lin, sumik karłowaty, węgorz, karaś okoń, wzdręga, amur biały, karp, leszcz, piskorz, różanka, słonecznica, strzebla potokowa, świnka, ukleja oraz chroniona szczeżuja wielka.

Źródło - artykuł w Wikipedii,
autorzy: wikipedyści,
licencja: GNU FDL,