Przedszkole Integracyjne nr 247 ma swoje początki w założonym w 1987 roku przedszkolu rodzicielskim. Z inicjatywy jednej z mam, psycholożki Moniki Rościszewskiej-Woźniak, grupa dziesięciorga rodziców zajmowała się na zmianę dwunastką swoich dzieci. Od poniedziałku do piątku dzieci pod opieką dwójki rodziców spędzały wspólnie dzień na zabawie, nauce, wspólnych zakupach i przygotowywaniu posiłków. Zarówno matki jak i ojcowie byli zaangażowani w proces wychowawczy i opiekuńczy. W każdy wtorek rodzice spotykali się na zebraniach – dyskutowali o dzieciach, planowali, rozwiązywali problemy, uczyli się siebie nawzajem.

Kiedy okazało się, że muszą poszukać nowej siedziby, Monika Rościszewska-Woźniak poszła do Urzędu Miasta Warszawy z prośbą o pomoc. I wtedy dostali propozycję założenia państwowego, trzy-oddziałowego przedszkola, już nie dla 12, a dla 30 dzieci. Rozpoczął się szybki nabór – zarówno dzieci, jak i nauczycieli. Wszyscy wspólnie przygotowywali sale dla dzieci, malowali ściany, dostosowywali meble. A ponieważ działo się to wszystko w roku 1990, tuż po zjednoczeniu Niemiec, otrzymaliśmy nawet meble i materace od armii amerykańskiej, która likwidowała swoje bazy w Niemczech. 1.12.1990 r.

Przedszkole Integracyjne nr 247 rozpoczęło działanie przy ul. Wyspiańskiego 6/8. Ponieważ lokal był ciasny, niedostosowany do pracy z dziećmi, zabiegaliśmy o wybudowanie nowego budynku przedszkola. Po 10 latach udało się i w 2002 roku Przedszkole Integracyjne nr 247 dostało nową siedzibę – rozległy, nowoczesny budynek wybudowany na skarpie przy parku Kaskada.

Projekt budynku to efekt dialogu nauczycieli i rodziców z architektami. Wynikał z potrzeb przez nim zgłaszanych. Został przygotowany dla 4 grup dzieci. Zaplanowano sale z wyjściem do małych ogródków oraz dużą, wspólną dla wszystkich grup jadalnię, w której można było także organizować uroczystości i inne spotkania dzieci, rodziców i nauczycieli.

Teraz mamy pięć grup integracyjnych, mieszanych wiekowo. Tradycją przedszkola pozostała troska o to, aby było to miejsce dobre i przyjazne dla dzieci, a bliska współpraca z rodzicami pozostała dla nas bardzo ważna. Koncepcja pracy przedszkola opiera się na autorskim programie Moniki Rościszewskiej-Woźniak. W naszym przedszkolu jest pięć grup różnowiekowych. Wszystkie mają charakter integracyjny. Każda grupa liczy 20 dzieci, z których pięcioro posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

W grupie pracuje dwóch nauczycieli wychowania przedszkolnego oraz osoba na stanowisku pomoc nauczyciela. Dodatkowo zatrudniony jest na 4 godziny dziennie pedagog wspierający ze względu na potrzeby dzieci z niepełnosprawnością. W przedszkolu pracują specjaliści: psycholog, logopeda, fizjoterapeuta, terapeuta SI, muzykoterapeuta oraz terapeuta pedagogiczny. Dzieci o potrzebie kształcenia specjalnego objęte są indywidualną opieką specjalistów.

Staramy się, aby dodatkowe zajęcia grupowe, takie jak muzyka, gimnastyka, angielski, były prowadzone w sposób pozwalający na pełen udział dzieci z niepełnosprawnością. Prowadzimy także, w miarę potrzeb i możliwości, zajęcia terapeutyczne w małych grupkach (np. TUS-y, zajęcia edukacyjne „kolorowa zerówka”).

Pozostajemy w ścisłym kontakcie z rodzicami dzieci. Podczas zebrań grupowych staramy się tworzyć atmosferę dialogu. Z rodzicami dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego rozmawiamy indywidualnie, omawiając potrzeby i sukcesy rozwojowe ich dzieci. Chcemy uważnie słuchać rodziców, bo wiemy, że to Oni są najbliższymi osobami dla dziecka.

Integracja w naszym przedszkolu oznacza:

• Wspólne przebywanie dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych, nabywanie kompetencji społecznych w ramach życia grupowego, wzajemną inspirację, akceptację i pomoc, budowanie relacji i więzi, tolerancję i otwartość.
• Stwarzanie przyjaznych i bezpiecznych warunków do najpełniejszego rozwijania potencjału każdego dziecka, podążanie za potrzebami dzieci, kształtowanie umiejętności określania swoich potrzeb oraz zauważania potrzeb drugiego człowieka.
• Tworzenie wspierającego, pełnego tolerancji środowiska, które aktywizuje rodziców i dzieci do wzajemnej pomocy, bycia razem oraz budowania więzi między dziećmi i rodzinami.

Nasze cele w pracy pedagogicznej:

• wspieranie rozwoju;
• samodzielność;
• odpowiedzialność;
• wrażliwość na innych;
• kontakt z innymi;
• zachowania społeczne;
• wrażliwość na świat;
• samoświadomość;
• umiejętność krytyki;
• przygotowywanie do szkoły i zdobywanie wiedzy;
• kreatywność;
• współpraca z rodzicami.

Wspieranie rozwoju:

• organizujemy takie otoczenie, aby dzieci mogły realizować swoje cele;
• tworzymy klimat do realizacji własnych potrzeb przez dzieci;
• pomagamy dzieciom w takich sytuacjach, kiedy nie potrafią sobie same poradzić.

Samodzielność:

• nie wyręczamy, zachęcamy do samodzielnego działania, podejmowania samodzielnych decyzji;
• wspieramy w samodzielnym pokonywaniu trudności.

Odpowiedzialność:

• dajemy dziecku możliwość spotkania się z konsekwencjami swoich decyzji i działań.

Wrażliwość na innych:

• pokazujemy co dzieje się z innymi ludźmi, gdy są krzywdzeni;
• mówimy o swoich uczuciach i zachęcamy dzieci, aby robiły to samo;
• uczymy dzieci rozpoznawać uczucia, potrzeby swoje i innych osób;
• słuchamy dzieci i rozmawiamy z nimi.

Kontakt z innymi i umiejętność komunikowania się:

• uczymy dzieci jasnego formułowania komunikatów i sami staramy się takie dawać;
• pokazujemy różne sposoby rozwiązywania problemów;
• gdy przychodzą ze skargami proponujemy żeby porozmawiały o tym najpierw ze sobą.

Wrażliwość na świat:

• dostarczamy dzieciom wielu różnych bodźców (muzycznych, plastycznych, rozwijających zmysły), stymulując w ten sposób ich rozwój;
• kiedy dzieci się czymś zachwycają, towarzyszymy im i dajemy tyle czasu, ile potrzebują.

Zachowania społeczne:

• uczymy akceptowania potrzeb innych np. pokazując te potrzeby i proponując różne rozwiązania;
• ustalamy wspólnie reguły i dbamy o ich przestrzeganie;
• stwarzamy dzieciom sytuacje do przyjmowania i odgrywania różnych ról społecznych;
• namawiamy dzieci, by pomagały innym ludziom;
• zwracamy się do nich, aby pomagały też nam.

Samoświadomość:

• nazywamy uczucia dzieci i swoje;
• zachęcamy dzieci do wyrażania tego, co czują;
• dużo rozmawiamy z dziećmi  na temat ich własnego ciała;
• pomagamy dzieciom w odkrywaniu ich własnych możliwości;
• rozmawiamy z dziećmi o ich prawach;
• dajemy dzieciom możliwość tworzenia własnych praw.

Umiejętność krytyki:

• uczymy wyrabiania i wyrażania własnych poglądów;
• uczymy mówić „nie”;
• pozwalamy na wybór zadania zgodnie z własnymi upodobaniami.

Zdobywanie wiedzy:

• organizujemy różnorodne zajęcia;
• realizujemy zajęcia przewidziane programem;
• czytamy książki;
• organizujemy wyjścia do kina, na lekcje muzealne itp.;
• organizujemy różnorodne zabawy.

Kreatywność:

• dostarczamy różnorodnych materiałów;
• stosujemy nowoczesne metody pracy;
• dajemy wolność w realizacji własnych pomysłów;
• dostarczamy zabawki i materiały rozbudzające pomysłowość i twórczość dzieci;
• tworzymy okazje do fantazjowania.